domingo, 3 de enero de 2016

Cuando no ves la salida

A veces no ves la salida. No es que tengas por seguro que no llegará, porque sabes que algún día será el definitivo. Sabes que algún día veras la luz al final del tunel, pero no sabes cuando y eso es lo que lo estropea todo...

¿Cuántas veces has pensado que ya estabas superando la situación, y has vuelto a caer?
¿Cuántas veces te has llenado de optimismo para, días más tarde, volver a tocar un poquito más fondo que antes?

Es entonces cuando te sientes tan perdido que solo te queda escribir. Plasmarlo todo en un papel que probablemente nadie leerá. Pero te sientes mejor.

Intentas pensar en positivo pero todo se vuelve gris en un segundo...sabes que te irás a dormir y mañana será otro día, pero también sabes que probablemente mañana volverás a caer. Mañana, y pasado, y el otro...


sábado, 7 de noviembre de 2015

Aprender a decir adiós

Cuantas veces en la vida nos empeñamos a querer a quien peor nos trata. A quien más nos grita. A quien menos nos merece.

Pero hay algo... algo que no deja que nos alejemos de esa persona. Nos volvemos adictos, adictos al dolor. Aunque nos trate mal. Aunque tengamos que llorar cada noche. La escogemos a ella antes que a cualquier otra persona en el mundo, es como una droga.

Y es que se nos hace tan difícil renunciar a ese dolor tan adictivo. Ya lo dicen, el ser humano es el único ser en volver a tropezar 1000 veces con la misma piedra. Y es que a veces ya no es una piedra, es una roca en medio del camino que no nos deja avanzar.

Tenemos que aprender a deshacernos de lo que nos hace daño. Aunque eso nos haga aún más daño, pero sabemos que solo será por un tiempo. En cambio, si no nos deshacemos de esa persona, el daño será para toda la vida. Será un dolor continuo.


Es por eso que es mejor soltar cuanto antes las historias que no van a ninguna parte. Deshacernos a tiempo y quedarnos con los recuerdos bonitos, a la larga, es lo mejor. En un primer momento nos romperemos por dentro, parecerá como si nos hubieran arrancado una parte de nuestro ser. Pero con el tiempo lo veremos distinto, en nuestra cabeza sólo quedarán los buenos recuerdos y sobretodo una gran lección.


https://www.youtube.com/watch?v=-18LotECsDk

martes, 3 de noviembre de 2015

Cerrar un círculo amoroso


Cuando una relación termina, tenemos la manía de querer olvidar todo de golpe. Lo borramos todo: su facebook, su número de teléfono, tiramos sus regalos y quemamos sus cartas.

Borramos recuerdos físicos, pero ¿y los que llevamos dentro? ¿De verdad creemos que borrándolo todo, vamos a olvidar a esa persona? Dentro nuestro se quedan millones de historias, que recordaremos cada vez que alguien pase por nuestro lado y lleve su perfume, cada vez que escuchemos la que era nuestra canción, y cada vez que veamos esa película que tanto nos gustaba a los dos.

Queremos que nuestro corazón sane rápido, nos embarcamos en relaciones que no tienen futuro e intentamos llenar ese vacío intentando encontrar a alguien que nos haga sentir lo mismo. Pero eso no va a suceder. Almenos no tan rápido.

Lo hacemos sin ser conscientes de que nuestro corazón, como todo, necesita un proceso de recuperación. Pero nosotros nos empeñamos en hacernos más daño, en querer volver a sufrir en un futuro no muy lejano. Porque, tarde o temprano, todo vuelve. Y después de mucho tiempo, cuando piensas que ya has vuelto a encontrar a alguien especial, debe de ser jodido que te pongan enfrente a esa persona del pasado, sentir un escalofrío por todo tu cuerpo y ver que todavía no la has olvidado.

Es por eso que es necesario cerrar la historia. No anclarnos a un pasado que ya no está en nuestro presente, ni nos deja avanzar a nuestro futuro. A lo mejor no tenemos fuerzas para hacerlo en un primer momento, pero sí cuando hayan pasado algunos días. Intentamos evitar este momento a toda costa, sólo queremos que pase el tiempo y no cruzarnos con esa persona para no sufrir más. Pero la vida no funciona así. Es necesario cerrar el círculo, hablar con esa persona y no dejar ningún cabo suelto. Debemos decir todo lo que creamos que es necesario, soltar todo lo que llevamos dentro. Y sí, también llorar, es una parte más del proceso. Debemos sacar todo lo que llevamos dentro y luego ya, con el tiempo, podremos ir sanando la herida poco a poco.

El pasado siempre vuelve en algún momento u otro de nuestra vida, y es mejor cerrar las historias a tiempo. Así, cuando vuelva, lo hará en forma de recuerdos bonitos, y no de dolor y sufrimiento.


lunes, 2 de noviembre de 2015

Empatía

Casi nadie tiene empatía en este mundo. De verdad, ¿tanto cuesta ponerse en el lugar de las otras personas? ¿Tanto cuesta entenderlas?

¿Porqué se tiene que criticar siempre a todo el mundo? Nadie, absolutamente nadie, sabe lo que ha pasado o está pasando una persona, excepto ella misma. Pueden saberlo la gente de su alrededor, pero sólo ella sabe cómo se siente por dentro.

Puede que la persona a la que estás llamando fea, tenga problemas de autoestima y por culpa de tu comentario sumado al de otras 10 personas diciéndole lo mismo, tenga que ir al psicólogo.

Puede que a quien critiques porque siempre va con gorro por la calle incluso en verano y te parece patético, tenga cáncer.

Puede que te rías de una persona porque va con gafas dentro de los sitios, sin saber que esa persona es ciega.

Puede que llames gordo/a a alguien, sin saber que esa persona tiene un problema y le cuesta adelgazar, y lleva años a dieta y escondiendo su cuerpo siempre que puede por culpa de comentarios como el tuyo.


Hay miles de casos diferentes... siempre tendemos a criticar a los demás sin pensar en lo que hay detrás. Si todos pusiéramos un poquito de nuestra parte, cómo cambiaría este mundo...


Ojalá llegue un día en el que no esté de moda pisotear a los demás para que uno se sienta mejor. Vive y deja vivir.

miércoles, 28 de octubre de 2015

Hoy empiezo de nuevo... sin ti

Necesito un cambio en mi vida. Un giro radical que haga olvidar cada una de las noches que pasé junto a ti. Cada beso, cada caricia, cada canción que sonó mientras bailamos al amanecer. Hiciste que me enamorara de ti y, dime, ¿cómo hago ahora para olvidarte?

Quisiera borrar de mi mente todos los momentos que pasamos juntos, como si no hubieras existido. Pero luego pienso, ¿sería la misma si tu no hubieras pasado por mi vida? Gracias a ti hoy soy más fuerte. Has sido una lección, y ¡qué lección! Eso no nos lo enseñaban cuando éramos pequeños... No nos dijeron que a una persona también se la puede hacer pedazos, y que las piezas rotas puedan tardar tanto tiempo en volver a ser una.

Lo que está claro es que ahora ya no voy a ser la misma nunca más. Almenos no hasta que me recupere de este porrazo. Y es que me hiciste volar tan alto que la caída me rompió en mil pedazos, y no sé cuando podré volver a juntarlos. Me dedicaré un tiempo a mí misma, a ver si yo sola puedo unirlos, y cuando esté preparada, alguien me ayudará a reunir los que quedan.

Espero que seas feliz. Sería contradictorio desearte lo contrario, porque durante mucho tiempo tu has sido mi felicidad.

Eso sí, espero que seas feliz SOLO, durante un tiempo. Espero que pasen unos meses antes de que vuelvas a enamorarte de nuevo. No seré tan hipócrita de decir "espero que seas feliz con alguien más", como hace la mayoría. Porque realmente no es eso lo que se piensa, está claro que nadie quiere ver a la persona que ama con otra, por muy feliz que sea.


Quería que fueras feliz conmigo, pero no pudo ser. Así que no me queda otra que despedirme de ti de una vez por todas y así, poco a poco, ir soltándote hasta que dejes de doler...o por lo menos, que la herida deje de sangrar, y cicatrice lo más rápido posible.


viernes, 23 de octubre de 2015

La amistad/l'amistat



CASTELLANO


LA AMISTAD

Se ha perdido el valor de la amistad. No sé que ha podido pasar en estos años, pero se ha perdido definitivamente.

Lo que está claro es que la gente solo se mueve por interés. Que a una persona le gusta salir de fiesta y a ti también, pues se queda contigo. Pero a la mínima que bajes el ritmo, ya la has visto suficiente. Y así es la "amistad" hoy en día.

¿Dónde han quedado aquellas personas a las cuales les podías contar cualquier cosas y te guardaban el secreto? ¿Aquellas personas que no hacían captura de pantalla de lo que decías por Whatsapp para mandárselo a otra "amiga"?

Las que te decían "hoy prefiero quedar contigo, y mañana ya quedaré con mi pareja". Sí, esas que encuentran tiempo para estar contigo a pesar de tener pareja. Espera... ¿es que todavía existen personas así? No lo sé, no he tenido el placer de conocer a ninguna.

Si tu eres uno/a de los/as afortunos/as que tienes un/a AMIGO/A el cual no te ha fallado y sabes que no te fallará nunca, tienes un tesoro. Y espero conocer algun día a alguien que tenga a una persona así a su lado, para que me pueda hacer volver a tener la esperanza que ahora ya he perdido. La esperanza de encontrar una amistad de VERDAD.


CATALÀ

L'AMISTAT

S'ha perdut el valor de l'amistat. No sé què ha pogut passar en aquests anys, però s'ha perdut definitivament.

El que està clar és que la gent només es mou per interès. Que a una persona li agrada sortir de festa i a tu també, doncs es queda amb tu. Però a la mínima que baixis de ritme, ja l'has vist prou.
I així és "l'amistat" avui en dia. Interès.

On han quedat aquelles persones a les quals els hi podies explicar qualsevol cosa i et guardaven el secret? Aquelles persones que no feien captura de pantalla del que deies pel Whatsapp per enviarli a una altra "amiga"?

Les que et deien "avui prefereixo quedar amb tu, i demà ja quedaré amb la meva parella". Sí, aquelles que troben temps per estar amb tu tot i tenir parella. Espera.. és que encara existeixen persones així? No ho sé, no he tingut el plaer de conèixer-ne cap.


Si tu ets un/a dels afortunats/ades que tens un AMIC/GA el qual no t'ha fallat i saps que no et fallarà mai, tens un tresor. I espero coneixer algun dia a algú que tingui una persona així al seu costat, perquè em pugui fer tornar a tenir l'esperança que ara ja he perdut. L'esperança de trobar una amistat de VERITAT.

jueves, 22 de octubre de 2015

Hay que aprender a decir las cosas a tiempo

Hay muchas veces en las que pienso "¿por qué la gente no valora lo que tiene?". Siempre lo hacen cuando ya es demasiado tarde, cuando ya no hay solución para volver a juntar las piezas rotas.

Es por eso que hoy quiero decirle algo a esa persona especial: TE AMO. Sí, TE AMO, en mayúsculas.

Dudo que haya mucha gente que se dé cuenta de lo que realmente es tener a alguien a tu lado que te respeta y te da su apoyo incondicional cuando lo necesitas. Porque, la verdad, casi todos se dan cuenta cuando ya no lo tienen. Y es entonces cuando se arrepienten de no haber valorado aquellos días. Aquellos días en los que te aburrías como nunca más lo habías hecho, pero a su lado; días en los que hubieras deseado estar con otra gente o hacer otras cosas, pero estabas a su lado; días en los que ibais a dar vueltas en el coche aburridos; o días en los que os quedabais en un banco comiendo pipas. Cosas que, en su día, parecían insignificantes.

Y ahora miras atrás, y te sientes tan pequeño/a... Ves tan lejanos aquellos días, y te preguntas como pudiste ser tan idiota de dejar ir algo tan GRANDE. Porque, seamos sinceros, aunque hubiera días en los que ya os perdíais en la rutina y no sabíais como salir, aquello era algo muy grande. Y ahora te das cuenta: cuando recuerdas esos días pasados, llorando durante horas en la cama donde antes hacíais el amor toda la noche; cuando, ahora que estás con otra gente o haces otras cosas, darías lo que fuera por volver a estar con esa persona simplemente hablando de tonterías; cuando vas en el coche con otras personas y desearías ir con él/ella; cuando te sientas en aquel banco tú solo/a, deseando compartir tu bolsa de pipas con esa persona... ves que tenías algo GRANDIOSO a tu lado, y te arrepentirás toda tu vida de haberlo dejado marchar, porque créeme, no encontrarás a una persona igual por mucho que busques.

Yo no la busqué, y por eso es tan especial. Llegó sin previo aviso, y se convirtió en lo mejor de mi vida. Con él, los lunes son menos lunes y los domingos no son tan grises. ¿Que si ha habido días malos? Pues claro que los hubo, y muy malos. Mentiría si dijera que todo es perfecto. Mentiría si dijera que no he derramado una sola lágrima por esa persona. Pero es que así es el amor, un día estás arriba y otro día tocas fondo. Pero puedo poner la mano en el fuego de que no encontraría, por más que buscara, a nadie como él. 

Así que desde aquí, a ti que estás leyendo esto, te invito a que valores a todas las personas que están en tu vida antes de que sea demasiado tarde. No le tienes que decir que tu vida sin él/ella no tiene sentido. No le tienes que decir que no puedes vivir sin él/ella. Sino que sabiendo estar sin él/ella, prefieres estar a su lado. Que grites,a los cuatro vientos, si hace falta, su nombre seguido de un TE AMO. Sí, en mayúsculas. Porque si no amamos en mayúsculas, sin importar lo que diga el resto, e incluso quemándonos y cayendo en picado hasta las profundidades de vez en cuando... ¿para qué amar?